en dan is het stil

 

Oorverdovende stilte,

volle leegte,

jij bent niet meer.

Ik ben er stil van,

het maakt me onrustig.

 

Zo vanzelf sprekend

dat je er was.

Als je binnen kwam

begon de zon te schijnen,

kregen de bloemen kleur.

 

Het was zo gewoon,

dat het nu ongewoon stil is,

weg is.

Dat gewoon niet meer gewoon,

alsof alles tot stilstand gekomen is.

 

Het was en is 

loopt zo door elkaar heen

en de toekomst is een herinnering.

 

Maar ik moet door en jij in mij

wat wij hadden, hebben we nog steeds

nu belleef ik het alleen.

 

Jou investering in ons

komt straks tot bloei in mij.

 

Straks , nu nog niet.

Straks, wanneer het stil is in mij

en niet meer om mij.

 

Als ik besef dat alleen om mij

veranderd is in een stille rijkdom.

En dan het stil,

niet meer een opgave is,

maar een leefstijl om bij stil t staan.

 

Verder stil aan te gaan, 

samen , maar dan anders

in het jou zijn,

ben ik,

maar dan niet meer alleen.