Hoe ze gekomen zijn, weet ik niet.
Ineens waren ze er, mijn vrienden Taai en Stroperig.
Ze waren er met hun (eenzijdige) intense vriendschap.
In hun omarming werd ik meegenomen en voor ik het wist

was er weinig over van mijn leven.
Door hun leek mijn leven zover weg.

Ik probeerde mij te ontworstelen aan hun vriendschap.
Het was mij eenzijdig opgedrongen, maar hun vriendschap

wilde ik niet. Ik wilde mijn leven terug.
Maar zo gemakkelijk maakte ze het mij niet .
Ze gingen de strijd aan om mijn vriendschap te behouden.
Ze namen de wapens Pijn en Vermoeidheid op.
En voor ik het wist was ik een strijd verwikkeld, moest ik
de wapens opnemen om te strijden tegen Pijn en Vermoeidheid.

Die strijd ging ik aan.
De wapens die ik had uitgekozen artsen, onderzoek in ziekenhuizen

en medicatie bleken achteraf niet de juiste wapens te zijn.

Meer en meer verloor ik de strijd.
Ik leverde meer terrein in en levenslust verdween

steeds meer achter de horizon.
Het leek zo uitzichtloos.
Mijn strijd werd een geworstel, mijn geworstel werd een gespartel.

Ik zwom om mijn hoofd boven water te houden.

Mijn vrienden Taai en Stroperig waren grote egoïsten,

Zij wilden mijn volledige aandacht en toewijding.

Ik wilde hun vriendschap niet.
Ik wilde de uitnodiging aannemen die mij was aangeboden
door mijn vriend Remedie.
Hij stond al lang op mij te wachten.
Een warme, uitnodigende vriendschap van blijdschap en vreugde,

een uitnodiging om te leven.

Mijn vriend Remedie woont ver, ver weg.
Een plaats waar het leven wacht en waar pijn geen pijn meer is.
Hij biedt mij het aan en wacht tot ik kom.
De warmte van mijn vriend Remedie zorgt ervoor dat Taai en Stroperig

zich niet meer aan mij vast kunnen kleven,

dat zij mij los moeten laten.

Vloeibaar geworden druipen zij af.
Ik mag mezelf weer leren zijn, bij mijn vriend Remedie.

Hij daagt mij uit om mijn leven weer op te pakken.

Ik weet het, maar waar is ver, ver weg? Hoe kom ik er?

Taai en Stroperig doen zo hun best om mijn aandacht vast te houden.

Mij te focussen op strijd.

Zou het zo eenvoudig kunnen zijn?
Geen aandacht meer aan hun schenken?
Geen tijd en energie meer stoppen in strijd?
Mijn focus te verleggen naar mijn vriend Remedie?

Dan zwem ik niet meer om mijn hoofd boven water te houden,

maar om bij mijn vriend Remedie in ver, ver weg te komen.

Focus verleggen door andere keuzes te maken?